Op het oog lijkt de wereld en de mensen die je tegen komt best overzichtelijk. Een meerderheid van de mensen lijken het ofwel goed voor elkaar te hebben in hun leven ofwel lijken ze het alleen maar druk te hebben. Als je vraagt: "Hoe gaat het?" Krijg je vrijwel standaard terug te horen: "Goed hoor". Want ja, wat moet je anders zeggen?
Toch zit er een laag onder hetgeen wat je ziet aan de buitenkant.
En bij best veel mensen zitten er onder die buitenlaag onzichtbare wonden. Meer dan je zou denken.
Pijnlijke lessen die ze geleerd hebben door de jaren heen.
Problemen of heftige gebeurtenissen die ze niet goed hebben verwerkt. Momenten waarbij ze erg gekwetst zijn of zaken die het zelfvertrouwen aangetast hebben.
Of je het wil of niet, je draagt dit soort zaken dan met je mee.
Vaak beïnvloed het je leven nu nog onbewust.
Hoe je naar de wereld kijkt en hoe je nieuwe uitdagingen aangaat (of niet) bijvoorbeeld.
Maar wat kun je doen als je merkt dat die oude wonden (die toch niet helemaal genezen zijn) je weer in de weg gaan zitten? Als je de negativiteit van die ervaringen weer gaat voelen en het verdriet weer naar boven komt?
Het is erg zonde als dit soort dingen je leven van nu in de weg gaat staan. Maar makkelijk is het ook niet per se om hier mee om te gaan.
Wat mij vaak een zet in de goede richting geeft, is terug denken naar hoe ik was als kind. Toen de wonden er nog niet waren.
Toen je nog gewoon met een open blik de wereld kon bekijken en je fantasie bijna grenzeloos was. Mogelijkheden waren er genoeg.
Toen je durfde te dromen over hoe je leven er later uit zou zien.
Toen je er nog vanuit ging dat mensen elkaar helpen en vriendelijk tegen elkaar zijn normaal is.
Toen je de drempels nog niet zag liggen als je iets nieuws ging proberen, want dat ging je doen omdat het je leuk lijkt. Geen verdere uitleg nodig.
Dat kind verdient een leven zonder ballast van de littekens en een leven die niet tegen gehouden wordt door verdriet of angst.
De tijd kun je helaas niet terug draaien en pijnlijke lessen maakt iedereen mee in zijn of haar leven. Jammer genoeg hoort dat er bij.
Maar zo even terug denken kan je wel inspireren om weer even anders naar jezelf te kijken. Om zo weer een kracht in jezelf wakker te maken die er altijd al heeft gezeten en die blijft bestaan.
De wonden helemaal genezen lukt het beste met hulp van professionals en tijd vrij maken om eraan te werken.
Maar op de korte termijn helpt erkenning ook.
Door het weg te stoppen vormt het juist een steeds grotere blokkade op de lange termijn. Dus mocht het negatieve of pijnlijke gevoel opeens weer naar boven komen, laat het dan toe.
Erken dat het impact heeft gehad op je, dat is ok.
Maar denk daarna dan ook even terug aan de kracht die diep vanbinnen nog steeds bij je zit.
Die kracht helpt je om de rust weer te laten wederkeren in jezelf.
Laat het je vooral niet tegenhouden om je leven positief in te vullen.
Hoe moeilijk het soms ook lijkt, vergeet niet dat jij er nog bent en jij je tegenslagen uiteindelijk dus overwonnen hebt.
En besef ook dat zonder dat je het weet, degene naast je op het werk of op school ook met onzichtbare wonden kan rondlopen.
Laten we dat in ons achterhoofd houden.
Reactie schrijven